Waarom je energiebeleid niet vastloopt op technologie, maar op systeemdenken
Zijn wij in Vlaanderen klaar voor de energietoekomst?
Nee. En dat ligt niet (alleen) aan onwil of gebrek aan visie.
Het zit dieper.
We blijven hangen in het denken van een petrostate: afhankelijk van fossiele bronnen, gefixeerd op €/kWh, en redenerend vanuit individuele optimalisatie. Ondertussen verandert de wereld radicaal. Energie is geen technische keuze meer. Het is strategische infrastructuur.
Wie vandaag blijft rekenen als gisteren, verliest morgen.
Petrostate-denken: controleren wat je verbruikt
Petrostate-logica draait om:
- “Wat kost mijn stroom?”
- “Wie biedt het goedkoopst aan?”
- “Hoe verlaag ik mijn verbruik?”
Klinkt logisch. Maar dat model is achterhaald. Energie is vandaag volatiel, onvoorspelbaar én bepalend voor je operationele marge, je vergunningen, je CO₂-profiel. En straks zelfs voor je groeiruimte.
Electrostate-denken: sturen wat je waard bent
In een electrostate kies je voor energie als hefboom.
Je wekt op via zon of wind, slaat lokaal op, en stuurt actief je verbruik en pieken met een EMS. Energie is niet langer een kost, maar een strategische asset.
Je gaat van ‘afnemen’ naar sturen, opslaan en delen – en dat maakt álles anders.
Petrostate & Electrostate – een denkomslag in één tabel:
| Petrostate | Electrostate | |
| Energiebron | Fossiel (olie, gas, steenkool) | Hernieuwbaar (zon, wind, opslag) |
| Productie | Gecentraliseerd | Gedecentraliseerd, op maat |
| Gebruiker | Passieve verbruiker | Actieve prosumer (opwek, opslag, sturing) |
| Waarde | Prijs & volume | Flexibiliteit, controle, voorspelbaarheid |
| Beslissingen | Kortetermijn, kostenminimalisatie | Langetermijn, waarde-optimalisatie |
| Strategie | “Wat kost het mij?” | “Wat kan ik ermee doen?” |
Maar hier wringt het schoentje…
Het verschil is helder, de technologie is er, de voorbeelden bestaan.
Waarom gebeurt het dan zo traag?
Omdat we in Vlaanderen niet alleen kampen met koudwatervrees, maar met structurele drempels:
- Complexiteit en versnippering: wie regelt wat? Fluvius, VREG, leveranciers, aggregatoren – het systeem is versnipperd en onoverzichtelijk voor bedrijven.
- Financiële barrières voor KMO’s: veel bedrijven hebben geen toegang tot schaalbare investeringsmodellen of coöperatieve structuren.
- Regelgeving die innovatie fnuikt: het capaciteitstarief, injectietarieven, en het gebrek aan dynamische contractvormen maken slimme systemen vaak minder rendabel dan ze technisch zijn.
De prijs van stilstand wordt steeds hoger
- Volatiele energiefacturen
- Netbeperkingen bij elektrificatie of uitbreiding
- CO₂-kosten die jaar na jaar stijgen (ETS2)
- Gemiste schaalvoordelen door individuele optimalisatie
- Vergunningsproblemen en reputatierisico’s
Wat dan wél?
- Denk in waardeketens, niet in installaties – PV, opslag en EMS vormen één ecosysteem
- Werk collectief – een slim laadplein of piekbuffer loont pas écht bij samenwerking
- Zorg dat energie een directiekwestie wordt – dit is geen technische kost meer, maar een strategische asset
- Laat je begeleiden door mensen die het landschap écht kennen – technisch, financieel én bestuurlijk
🧭 Brugge Geeft Energie: gids in het systeem
Wij helpen bedrijven niet om “ook iets met energie te doen”.
Wij maken van energie een hefboom voor continuïteit, strategisch voordeel en financiële rust.
📩 Klaar om wakker te worden in een electrostate?
Laat ons samen bouwen aan een plan dat werkt – vóór het systeem jou dwingt.