De energietransitie vraagt meer dan capaciteit in kilowattuur. Vlaanderen heeft nu de kans om batterijopslag slim, circulair en netvriendelijk in te zetten — maar dan moeten we verder kijken dan de technologie alleen
Batterijen lijken het wondermiddel van de energietransitie. Ze beloven pieken op te vangen, het net te stabiliseren, en de zelfconsumptie van zonne-energie te maximaliseren. Vlaanderen zet er steeds sterker op in: van thuisbatterijen en BESS-opslag op bedrijventerreinen tot grootschalige systemen bij datacenters.
Maar achter de technologische belofte schuilt een complexer verhaal. Het recente artikel in EnergyTech prikt door het euforische narratief heen: wie alleen in kilowattuur rekent, vergeet de échte uitdagingen van batterijtechnologie.
De illusie van oneindige capaciteit
We investeren in batterijen alsof de enige beperking hun prijs is. Maar lithium, kobalt en nikkel zijn eindige, geopolitiek gevoelige grondstoffen. Vlaanderen importeert ze volledig. De industrie lijkt te hopen op technologische doorbraken, zoals solid-state of natrium-ion, maar structurele oplossingen voor grondstoffenafhankelijkheid blijven uit.
Levensduur en degradatie: het vergeten kostenplaatje
Een batterij van 10 kWh is niet voor altijd 10 kWh. Zeker bij intensief gebruik of bij frequente cycli in thuisbatterijen zakt de effectieve capaciteit sneller dan vaak wordt aangenomen. In Vlaanderen worden terugverdientijden voorgesteld op basis van lineaire opbrengst, zonder realistische afschrijving of onderhoud. Dat is niet alleen misleidend, maar ondergraaft ook het vertrouwen in de technologie.
Impact op het net: opslag als redder of als risico?
Batterijen kunnen netverzwaring verminderen, maar bij verkeerde afstemming kunnen ze net het omgekeerde doen: collectief laden tijdens goedkope uren leidt tot nieuwe pieken. Slimme sturing is cruciaal, maar ontbreekt vaak. EnergyTech wijst erop dat zonder gereguleerde coördinatie, slimme assets elkaar tegenwerken. Vlaanderen staat hier op een kruispunt: ofwel maken we van batterijen een netversterker, ofwel een onzichtbare stressfactor.
Circulair denken, lineair investeren
De Vlaamse focus ligt nog te veel op het installeren van batterijen, niet op het recycleren ervan. Nochtans treedt de Europese Battery Regulation in 2025 in werking, die verplichte recyclagequota en materiaalsourcing oplegt. Vlaanderen heeft enkele sterke pioniers (bv. Umicore, ReVolta), maar die zijn marginaal ten opzichte van het verwachte batterijladingvolume tegen 2030. Investeren zonder exitstrategie blijft riskant beleid.
De batterij in een nieuwe realiteit van AI en datacenters
Datacenters en AI-infrastructuur vragen steeds meer ononderbroken energie : de opslagvraag in deze sector groeit exponentieel. In Vlaanderen zien we gelijkaardige trends in cloudcampussen. Maar batterijen installeren zonder langetermijnvisie op netinpassing en herkomst van energie, betekent vooral: kwetsbaarheid vergroten onder het mom van innovatie.
Tijd voor systeemintelligentie
Batterijen blijven essentieel in een hernieuwbaar energiesysteem, maar ze zijn geen wondermiddel. Vlaanderen moet volwassen keuzes maken: meer transparantie in terugverdientijdberekeningen, bindende richtlijnen voor netimpact, en structurele investeringen in recyclage en alternatieve opslagtechnologieën. Anders bouwen we een batterijtoekomst op drijfzand.
Beleidsmakers: integreer netcoördinatie en circulariteit in batterijsubsidiëring.
Installateurs: communiceer eerlijk over degradatie en restwaarde.
Bedrijven: bekijk batterijprojecten niet alleen financieel, maar als onderdeel van een robuust energiesysteem.
👉 Wij adviseren bedrijven bij het uitwerken van duurzame en rendabele batterijstrategieën, inclusief technische haalbaarheid, financiële onderbouwing en netimpact. Neem contact op voor een kosteloos adviesgesprek.
Want duurzame opslag is meer dan technologie – het is systeemintelligentie.