De cijfers van het European Alternative Fuels Observatory (EAFO) maken het pijnlijk duidelijk: de elektrificatie van zwaar vervoer is begonnen, maar België mist de aansluiting. Waar Duitsland bouwt, rekent België nog. Waar Nederland versnelt, overlegt België verder. En terwijl Roosendaal al een Mega Charging Hub heeft, wacht België nog op “duidelijkheid”.
Cijfers zonder comfort
EAFO publiceerde voor het eerst een overzicht van publieke laadlocaties voor zware voertuigen (HGV’s). De balans:
| Land | Publieke trucklaadlocaties |
| Duitsland | 479 |
| Zweden | 278 |
| Nederland | 246 |
| Denemarken | 158 |
| Frankrijk | 101 |
| België | 15 |
Van de 1.512 Europese locaties zijn:
- 1.369 mixed-use (gedeeld tussen auto’s en trucks)
- Slechts 143 exclusief voor vrachtwagens
Vijftien locaties in België. Dat is geen marge, dat is stilstand.
Wat deze cijfers níét vertellen
De cijfers lijken overzichtelijk, maar ze vertellen slechts de helft van het verhaal:
- EAFO telt enkel publieke infrastructuur
Niet de laadpleinen bij transportbedrijven, terwijl dat net de kern van de transitie is. - Het aantal locaties zegt niets over vermogen
Eén 150 kW-lader telt als “truckstation”, maar is logistiek waardeloos voor langeafstandsvracht. - “Mixed use” is misleidend
Trucks delen vaak palen met personenwagens, waardoor capaciteit, planning en flow verloren gaan.
Kort gezegd: de cijfers tonen niet hoeveel je kunt laden, enkel hoeveel palen er ergens staan.
Waarom België achterop raakt
België heeft geen technologisch probleem, maar een beleidsvacuüm:
- Geen duidelijk plan voor vrachtwagenladen
- Vergunningen en aansluitingen blijven maanden aanslepen
- Geen subsidies of investeringssteun zoals in Duitsland (waar tot 80% van CAPEX gesubsidieerd wordt)
- Geen regionale visie per bedrijventerrein
De uitkomst: veel woorden, weinig watt.
Voorbeeld uit de praktijk – Roosendaal (NL)
In Roosendaal, vlak bij de Belgische grens, draait al een Mega Charging Hub voor e-trucks – midden in een zone met netcongestie.
Toch levert de site hoge laadvermogens zonder netverzwaring, dankzij slimme lokale opwekking.
Zo werkt het:
- 1.750 zonnepanelen leveren lokale energie
- 2.150 kWh batterijopslag levert piekvermogen
- Het EnLimit Hybrid EMS stuurt laden en opslag slim aan
Dat dit al lukt in Roosendaal, terwijl Belgische bedrijven nog wachten op “duidelijkheid”, zegt genoeg. De technologie bestaat. Het model werkt. Wat ontbreekt, is beslissingskracht.
De enige realistische strategie vandaag
Wie wacht op publieke infrastructuur, komt te laat.
Wie zelf bouwt, wint controle, energiezekerheid en marge.
- Depot-first – laadinfrastructuur op eigen terrein
- Eigen energie – PV en batterij drukken de laadkost tot onder 0,12 €/kWh
- Slim energiemanagement – vermijd piekkosten met intelligente sturing
- Energiezekerheid = concurrentievoordeel – laadvolume wordt winstinstrument
België heeft geen honderden publieke laders nodig.
België heeft energiehubs per bedrijventerrein nodig – gedeelde infrastructuur met lokale productie en opslag.
België heeft geen infrastructuurprobleem.
België heeft een beslissingsprobleem.
De bedrijven die nu starten met hun eigen laadinfrastructuur zijn morgen energieonafhankelijk, kostenbewust en klaar voor ETS2.
Wie blijft wachten, betaalt later de rekening.
👉 Gratis verkennend gesprek
Duidelijkheid over strategie, kost per kilometer en haalbare laadcapaciteit.
Bron: EAFO / Electrive, oktober 2025