Welke cel zit er in jouw batterij? Waarom dat meer zegt dan je denkt

In elke BESS-container klopt een cel als hart van het systeem. Maar wélke cel precies? Da’s vaak geheimzinniger dan de Coca-Cola-formule.

Grote batterijprojecten bevatten honderdduizenden tot miljoenen cellen. Als die zich goed gedragen, werkt je systeem zoals beloofd. Maar als de cel faalt, dan heb je een systeemprobleem – met alle financiële en operationele gevolgen van dien.

Toch blijft het vreemd: bij 90% van de BESS-producten vind je nergens info over welke cel er precies in zit. Geen merk, geen model, geen type. En als je het vraagt? Dan kijken ze je aan alsof je informeert naar hun sokkenkleur.

Waarom die geheimhouding? Dat heeft alles te maken met de machtsverhoudingen in de keten.

Wat speelt er onder de motorkap?

  1. De cel is de geheime saus. Hier zit het meeste intellectuele eigendom (IP). Celproducenten zoals CATL, EVE of BYD brengen vaak R&D-prototypes snel op de markt. Die info delen ze liever niet.
  2. Dubbele petten. Veel cel-OEM’s bouwen óók hun eigen BESS-oplossingen. Hun cellen komen dus terecht bij zowel hun eigen producten als bij concurrenten. Dat zorgt voor terughoudendheid, zeker bij integratoren die inkopen bij derden.
  3. Commerciële garanties primeren. De meeste BESS-leveranciers bieden prestatie- en levensduur-garanties. Die zijn vaak “back-to-back” met de celdata, maar ze zeggen: “Jij krijgt van ons garanties. Hoe we dat technisch waarmaken? Niet jouw zorg.”

Voor kopers maakt dat het lastig om systemen goed te vergelijken. Je koopt een black box. En pas diep in het offerteproces – of zelfs pas na ondertekening – kom je te weten welke cel je krijgt. Soms.

Met onze visual geven we een eerste inkijk. We brachten publieke leveringsrelaties tussen integratoren en OEM’s in kaart. Let op: dit is slechts het topje van de ijsberg. Veel contracten blijven vertrouwelijk, veel combinaties wijzigen per batch.

Moraal van het verhaal? Vraag altijd door. Vraag transparantie. Want als je systeem gebouwd is op een onbekende cel, weet je niet waar je aan toe bent. En dan ligt de risicoanalyse niet bij je leverancier, maar op jouw bord.